Wszystko się zmienia, ale to, co najważniejsze, musi zostać.

  Samobójcy jawią się nam jako obciążeni poczuciem winy za indywidualizację, jako owe dusze, które za cel życia uważają już nie doskonalenie się i kształtowanie samych siebie, lecz unicestwienie się, powrót do matki, do Boga,
do wszechświata. Natury takie są w większości zupełnie niezdolne do popełnienia prawdziwego samobójstwa, ponieważ pojęły dogłębnie tkwiący w nim grzech. Dla nas są jednak samobójcami, gdyż w śmierci, a nie w życiu widzą wybawiciela, są gotowi usunąć się i poświęcić, zgasnąć i wrócić do początku.

 To takie stare powiedzenie: powiedz mi, czym się chlubisz, a powiem ci,czego ci brakuje. Powszechna prawda. Dyletant zawsze chce uchodzić za eksperta, sadysta za samarytanina.

 Latające sztylety nie zabijają ludzi, pomyślała Chloe. To ludzie zabijają ludzi.

 Porobiłem rozmaite znajomości, towarzystwa jednak nie znalazłem do tej pory.

 Lepiej się nie zmieniać, niż stać się kimś, w kim nie rozpoznamy siebie.

 Ten, kto nie rozumie twojego milczenia, najprawdopodobniej nie zrozumie twoich słów.

 Wszystko jest jednym.

 Niebo mnie nie chce, a piekło się boi, że nim zawładnę, więc zostanę tutaj na ziemi, z tobą.

 Tylu ciekawych ludzi przegapiliśmy, przez tylu niewłaściwych...

 (…) złe myśli podsuwa nam obecność innych, ale najgorsze – ich brak.