Ja w czasie wojny nie spotkałem ani jednego przyzwoitego Niemca.
Na pewno gdzieś byli, ale ja ich nie spotkałem. Pamiętam za to
niebywałą butę i pogardę w codziennych kontaktach.
I ciągły krzyk. Oni zawsze krzyczeli.
Jak trudno dotrzymać obietnicy złożonej samym sobie.
To jak „Zbrodnia i kara”, nocna mara, tak się staram, lecz upadam
Mocna rana tnie, od środka mnie rozwala
Czas przeznaczony na rekonesans nigdy nie jest stracony.
Mężczyzna, który usiłuje zrozumieć swoją żonę, jest na prostej drodze do rozwodu.
Stracony jest każdy dzień bez uśmiechu.
Nie ma niczego za darmo, płaciłem też za miłość.
Mój Pegaz się trochę zagalopował.
Kiedy człowiek ulega sile własnej pamięci, jego ciało zamienia się w widmo dawnych przeżyć, które straszy samo siebie, powtarzając gesty i zachowania swoich młodszych wcieleń.
Miłości nie sprzedaje się na miarę.
Niebo samo nie spadnie. Trzeba je osiągnąć.
I Pan Bóg sam nie zstąpi, potrzeba Go ściągnąć.
