Chyba właśnie po tym można poznać ludzi naprawdę samotnych... Zawsze ...

 Natura wydając na świat człowieka, była umierającą matką: dawała „byt” temu, którego narodziny oznaczały jej własną śmierć.

 Szczęśliwe zakończenia naprawdę się zdarzają. Trzeba mieć tylko dość odwagi, żeby stawić im czoła.

 Rzucamy się do przodu bez ładu i składu.
Pamiętam tylko, że mam się trzymać lewej.

 To przerażające, że zespół rezygnacji i braku wiary w siebie może człowieka osłabić bardziej niż jakikolwiek uszczerbek fizyczny.

 Była już taka zmęczona ludźmi mówiącymi jej, co będzie dla niej dobre.

 Samotność okazała się dżumą naszych czasów.

 Czasem można pobłądzić, kochać nieodpowiednią osobę, płakać nad drobnostkami, ale to jedynie zbliżyło nas do miejsca, w którym jesteśmy. Wszyscy popełniamy błędy, mamy rozterki i żale z przeszłości. Ale każdy z nas ma siłę by ukształtować nowe dni w swą przyszłość. Każda rzecz, która przytrafia nam się w życiu przygotowuje nas do tego, co ma jeszcze nadejść.

 Są granice tego, co można zrobić dla drugiego człowieka.

 Niektóre kobiety mają subtelności tyle co cegła.

 To nie trupów musisz się tu obawiać... ale żywych.