
Trzeba żywić nadzieję, jak długo się da. Ale trzeba też ...
Trzeba żywić nadzieję, jak długo się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.
Nie da się utrzymać fałszywej fasady w nieskończoność. Wcześniej czy później pęknie, a zza niej musi wychynąć prawdziwy człowiek.
Kiedy się żyje jak zwierzę, z nosem przy ziemi, trzeba mieć swój kącik kłamstwa, w którym można nasycić się tym wszystkim, czego nigdy nie posiądzie się naprawdę.
Nie mów mi w co mam wierzyć, bo dziś to jebię
Od paru lat już nie wierzę tu w nic prócz siebie
Jestem tylko głupią dziewczyną, która wykrwawia się na podłodze w domu psychopaty.
Zatracamy się we własnych myślach, przez co nie wiemy co jest prawdą a co złudzeniem.
Tam gdzie jest twój skarb, jest i twoje serce.
Czyż to nie ironiczne, że moje rany tak strasznie wyglądają, a jednak są znacznie mniej bolesne i groźne niż te niewidzialne, które ty w sobie nosisz.
Musimy pozbyć się życia, jakie zaplanowaliśmy, aby mieć życie, które na nas czeka.
Nigdy nie wiadomo, kogo masz za plecami.
Zdawało się, jakby każdy tam w środku na coś czekał: na chłopaka czy dziewczynę, na właściwy moment, na cokolwiek.