Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.

 Jeszcze zdążymy naszą miłością siebie zachwycić,
Siebie zachwycić i wszystko w krąg.

 To dziwne źródło samotności: Wiedzieć o ludziach rzeczy, których sami o sobie nie wiedzą.

 A jednak istnieją na świecie słowa, które zastygły w czasie, i historie, które tego dowodzą.

 Dotąd nie zdawała sobie sprawy, że zakochanie jest jak krok w przepaść: człowiek leci na łeb, na szyję i nigdy nie wie gdzie spadnie.

 Żaden człowiek nie wie, co leży za rzeczywistą śmiercią.

 Żarłocznych ambicji ludzi nigdy nie zaspokoją spełnione marzenia.

 Ten kto posiada wszechwładny entuzjazm, który idzie w parze z talentem, nigdy nie będzie patrzył w sposób powierzchowny.

 Pragnę malować tak, jakbym fotografował sny.

 Nic piękniejszego nad niebo,

które przecież ogarnia

wszystko, co piękne.

  „Koniec miłości nie daje o sobie zapomnieć. Nawiedza snami. Nawiedza ciszą. Nawiedzani przez upiory, stajemy się jak one. Życie dopływa. Słabnie tętno. Nic cię nie rusza. Niektórzy to aprobują i twierdzą, że to leczy. To wcale nie leczy. Martwe ciało nie czuje bólu.”