- Wydaje mi się, ciociu, że oni chcieliby widzieć ten szpital innym, niż naprawdę jest. Jakby człowiek przychodził do szpitala tylko po to, żeby wyzdrowieć. A przecież przychodzi się tutaj także po to, żeby umrzeć.
Ci, których kochamy, są dla nas często najbardziej obcy.
Ale kochać cię nie będę.
Rozpacz i miłość są zrośnięte, jedno nie występuje bez drugiego.
Każdy ma prawo marzyć inaczej.
Odnoszę wrażenie, że ludzie, którzy nie myślą zbyt wiele wyglądają młodziej.
To nie wstyd płakać, mój mały. Łzy są tym, co w nas najszlachetniejsze.
Taki jestem, a jeżeli
chcecie, żebym za to
przepraszał, spróbujcie
mnie do tego zmusić.
Zamiatanie wszystkiego pod dywan i zamykanie w wygodnych skrytkach pamięci czasami obraca się przeciwko nam.
Nauczyłam się, że albo akceptujemy to, co daje nam życie, albo gaśniemy.
Człowiek, pomijając swoją brzydotę, to najbardziej fascynująca istota na ziemi.
