Aby istnieć, człowiek musi się buntować.

 Jakie wnioski wyciągają z doświadczeń króliki ?

 Życie samo w sobie jest niewyjaśnioną zagadką.

 Tak trudno mi zachowywać się właściwie, gdy jestem przy tobie.

 Przyjmij dary od losu i niech szlag trafi całą resztę.

 Świat jest koszmarnie hałaśliwy, a na wodzie panuje taka cisza, że człowiek słyszy własne myśli.

 Została mi po tobie sama obecność. Taka obecność przez nieobecność.

 Jak się człowiek śpieszy,
to się diabeł cieszy.

 Drżała tam nuta śmiechu, ale śmiechu straszliwszego niż smutek, obojętnego jak uśmiech sfinksa, zimnego jak zamróz na drzewach, śmiechu, który miał w sobie grozę nieomylności.

 Nie wiem, czego mi brak, myślę, że (…) prostoty. Zaplątana jestem, zakomplikowana i okropnie zamknięta. Może też nigdy nie miałam poczucia, że dotknęłam dna […] Jeśli człowiek tego doświadczy, staje się wolny, bo nie boi się już niczego…

 Największe rewolucje odbywają się w ciszy i w cieniu.