Jestem pewien, że krzywda, jaką wyrządzasz ludziom, którzy cię kochają, nie jest nawet w połowie, nawet w drobnej części tak straszna, jak to, co robisz sobie. Doprowadzasz się do szaleństwa.
Bardzo nudno jest wiedzieć wszystko.
Zrobię ci z d... jesień średniowiecza!
Dobre czasy to nie te, w których
się żyło, ale które się wspomina.
Jak długo można żyć iluzją, żeby się nie stała rzeczywistością?
Kiedy brak wyobraźni, umieranie to pryszcz, ale kiedy wyobraźnia jest, śmierć to za dużo.
Ale są takie zakamarki duszy, które pozostają nieznane, bo nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.
Często ceną szczęścia jesteśmy my sami.
Chodzi o to, aby ofiarować siebie, zrezygnować
z własnego życia, dać je w ofierze, ale nie
z ciężkiego obowiązku czy fanatyzmu,
ale lekko, ochoczo, z miłości.
Tam, gdzie wódka, to się pchaj, a jak draka, to uciekaj.
Żyjemy w epoce podejrzliwości i upadku wartości duchowych.
Pokazywanie świata komuś, kto jeszcze potrafi się dziwić, jest pięknym zajęciem.
