[...] mętlik zupełny, paranoja, schizofrenia i co kto chce.

 Nie chcę już więcej kochać,
cierpieć, czekać ani wierzyć w
rzeczy, których nie potwierdza życie.

 Chcę wchłonąć ją i chodzić z nią w sobie przez resztę moich dni.

 Cielęca miłość. Minie. Ale póki nie minie, to boli jak cholera.

 Proszę, odszukaj moje serce.

 ,,Dopóki wierzysz,że dasz radę nie ma powodów sądzić,że będzie inaczej `

 Kocham (...) Nienawidzę tego słowa, ale tak jest.

 Większość szuka w miłości wieczystej ojczyzny. Inni, ale bardzo nieliczni, wiecznego podróżowania. Ci ostatni są melancholikami, którzy muszą obawiać się zetknięcia z Matką-Ziemią. Szukają kogoś,
kto uchroni ich od smętku macierzy.

 Bo ostatecznie, że ktoś widział kombinację modliszki z lokomotywą walczącą z wyciorem do lampy, jakimś dziwnym cudem uhipopotamionym, to jeszcze nic nie mówi o jego możliwościach moralnego udoskonalenia.

 Gdy zaczynam bać się, że Cię stracę Ty przestajesz, a gdy ja przestaję,
Ty zaczynasz i co dalej mam?

 Nie ma większej odwagi niż
pokonanie własnego strachu.