[...] mętlik zupełny, paranoja, schizofrenia i co kto chce.

 Dziura w moim sercu ma twój kształt i nikt inny do niej nie pasuje.

 Nigdy nie puszczam w niepamięć słów, które zadają ból.

 To zdumiewające, jak bardzo pewni ludzie potrafią się zmienić, jeśli tylko przyświeca im jakiś cel.

 Jest we mnie obóz koncentracyjny, z którego wychodzi się tylko wyobraźnią.

 (...) ważniejsze od tego, by wyzdrowieć, jest nauczyć się godzić z chorobą i śmiercią.

 Sport to zdrowie.

 Bo prawda jest tak nieznośna, że wolałabym, by podarował mi kłamstwo.

 (...) nigdy rzeczywistość nie dorówna marzeniom.

 Żadna miłość, przyjaźń, szacunek nie jednoczy tak, jak wspólna nienawiść do czegoś.

 Zadaniem artysty to ludzkość czynić dzieckiem: na tym polega jego chwała i ograniczoność zarazem .