[...] mętlik zupełny, paranoja, schizofrenia i co kto chce.

 To wielka ulga zrozumieć, że jesteś wolny, że nie masz żadnego powołania.

 Bijąc psa, obrażasz jego pana.

 Chce zmienić to, co inni o nim myślą, czy sam chce się zmienić?

 Całkiem inaczej bowiem się czyta, kiedy się książkę samemu posiada.

 Idź pewnie w kierunku swoich marzeń.

 Gotów jestem umrzeć dla ciebie, ale nie będę dla ciebie żył.

 Sensem podróży nie jest dotarcie do celu, lecz odwaga, by w nią ruszyć.

 Zadaj sobie trzy pytania, Tatiano, i dowiesz się, kim jesteś. Spytaj siebie, w co wierzysz. Spytaj siebie, czy masz nadzieję. I najważniejsze: spytaj siebie, kogo kochasz? [...] Już wiem, kim jestem, pomyślała, biorąc go za rękę. Mam na imię Tatiana. Wierzę w Aleksandra. To on jest moją nadzieją. I kocham go nad życie.

 Naprawdę kocha się tylko raz w życiu, Julianie, nawet jeśli człowiek tego nie zauważa.

 Z miłością jest jak z kwiatem, pozwól mu zakwitnąć.