Czy należy ratować róże, gdy płoną lasy?

 Śmiech to zdolność człowieka do obrony przed światem, przed sobą. Pozbawić go tej zdolności to uczynić go bezbronnym.

 To okropne, gdy dorastasz i zdajesz sobie sprawę, że nie możesz mieć wszystkiego.

 Ale czyż miłość to nie jest właśnie: dwoje zwierząt, które się pożądają do utraty zmysłów?

 Umieranie miało większy sens, niż na to zasługiwałam.

 Nie można przeżyć życia od nowa, trzeba je kontynuować.

 Bo w tym cały jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz.

 Wszystko mi jedno, niech pożegnanie będzie smutne albo nieprzyjazne, ale niech wiem, że się żegnam.

 Człowiek rodzi się, kocha i umiera nie na próbę.

 Myślimy, że powietrze jest przejrzyste, a nagle odkrywamy, że nie da się go przeniknąć.

 Zbliża się spełnienie naszej nadziei albo kres wszelkiej nadziei świata.