Zdawało się, jakby każdy tam w środku na coś czekał: ...

 Niektórzy nawet milczą modlitwą.

 Zadawanie pytań bez znaków zapytania zdawało się być jedną z cech charakterystycznych jej sposobu mówienia.

 Jakie to dziwne, że kiedy człowiek nosi w sercu jakąś własną tajemną teorię, do której właściwie nie chce się przyznać,
a usłyszy ją z ust kogoś innego, z pasją jej zaprzecza.

 Ludzie, których kochamy, są często również tymi, których najbardziej nienawidzimy.

 Kiedy ciało jest smutne, serce powoli umiera.

 Jestem w sobie, reszta to fikcja.

 (...) nadmiar myślenia (...) może przywieść męża do rozterki, a rozterka do ruiny.

 Ufam mu na tyle, na ile sama mogę przesunąć fortepian.

 Och, historia... To przecież w przeszłości.

 Nie chodź tam, dokąd może zaprowadzić cię droga; zamiast tego idź tam, gdzie ścieżki nie ma w ogóle, i pozostaw za sobą szlak.