Słowa i czyny nic nie znaczą, liczą się uczucia.

 Wszystko, co warte zachodu jest przerażające.

 Prawdziwa wiedza to ta, która zostaje wyrzeźbiona w umyśle. Jak sakwa pielgrzyma, towarzysząca mu zawsze w wędrówce.

 Jak dziwnie jednakże krystalizują się całe światy między łydkami dwóch osób.

 Bóg nie bez przyczyny wystawia nas na próbę i zrzuca na nasze barki smutek.

 - Na pustyni jest się trochę samotnym.
- Równie samotnym jest się wśród ludzi.

 Nie rezygnuj z marzeń,
nigdy nie wiesz, kiedy okażą się potrzebne.

 Może prawdziwe uczucie to nie nagły płomień, trzęsienie ziemi. Może wystarczy dotknięcie dłoni, silny uścisk ramion, łagodny głos. I może nie od razu zmienia świat, a jedynie dwa życia na lepsze, trochę spokojniejsze i nie tak strasznie samotne.

 Dla niektórych samotność nie jest sytuacją, w jaką popadli, lecz cechą ich charakteru.

 Zabił się, bo kochał życie.

 Przyszłości nie należy się bać. Należy stawiać jej czoło.