Słowa i czyny nic nie znaczą, liczą się uczucia.

 Skręcę kark pierwszemu, który mnie dotknie.

 Całe moje życie stanowi jeden wielki wysiłek, by uciec przed banałem egzystencji.

 Nie ma znaczenia, jak wysoko skoczysz, ważne, jak wylądujesz.

 Człowiek bez żadnych konkretnych osiągnięć wszędzie jest tylko popychadłem.

 Życie ma wiele różnych stron. Może być piękne, lecz również bezlitosne.

 Ja tam wolę być nieszczęśliwy, niż pozostawać w stanie tej fałszywej, kłamliwej szczęśliwości, w jakiej się tu żyje.

 (...) we wznoszeniu się cywilizacji widział
tylko rosnącą górę głupstw i błędów, która
musi kiedyś runąć miażdżąc tych, co ją wznosili.
Jeżeli nawet tak jest istotnie, to powinniśmy
jednakże żyć tak, jak gdyby było inaczej.

 On nie zasługuje na światłość, tylko na spokój.

 Sama czuję się bezpieczna. W samotności ból jest mniej intensywny.

 Okazuje się jednak, że nie ma dnia, który można ofiarować tylko jednemu człowiekowi.