Życie, choćby i długie, zawsze będzie krótkie.

 Bohaterowie się nie poddają.

 Zadaj sobie trzy pytania, Tatiano, i dowiesz się, kim jesteś. Spytaj siebie, w co wierzysz. Spytaj siebie, czy masz nadzieję. I najważniejsze: spytaj siebie, kogo kochasz? [...] Już wiem, kim jestem, pomyślała, biorąc go za rękę. Mam na imię Tatiana. Wierzę w Aleksandra. To on jest moją nadzieją. I kocham go nad życie.

 Wszystko, co się połączyło, kiedyś się rozpadnie.

 Gdyby to była kwestia tego, co czuję, kiedy jesteśmy tylko my, jakby nikogo nie było na świecie
i wszystko wydaje się nieważne, moglibyśmy być razem. Zostawiłabym przeszłość za sobą i zaczęlibyśmy znowu. Ale życie wygląda inaczej. Reszta świata nigdy nie znika
i nie ma ucieczki od błędów,
które popełniliśmy.

 Będę używać teraźniejszości i niech się stanie przeszłością, co minęło.

 To szansa jedna na milion, ale może się udać.

 Kiedy będziesz patrzył nocą w niebo, będzie ci się wydawało, że wszystkie gwiazdy śmieją się do ciebie, ponieważ ja będę uśmiechał się na jednej z nich...

 Zostawili po sobie takie rany, które miały nigdy się nie zabliźnić.

 Mimo że złamałam zasady, świat się nie zawalił!

 Konieczność jest ostatnią i najgroźniejszą bronią.