Wątpliwości. Tylko zło, panie Geralt, nigdy ich nie ma.

 Wcale tego nie pragnąc, stała się tą, o której nigdy się jej nawet nie śniło.

 To nie ty kroczysz drogą. Ta droga wiedzie przez ciebie.

 Nie należy próbować chwytać czegoś, co się upuści, zanim spadnie na ziemię.

 Była głęboko przekonana, że lepiej dać się zabić niż akceptować obrzucanie gównem.

 Czyj nasiew tego plon.

 Dotarło do niej, że miłość to ten moment, kiedy serce nagle zaczyna rwać się na strzępy.

 Jeżeli ktoś Cię mocno zranił, a Ty dałaś tej osobie drugą, trzecią, czwartą... szansę, urwał Wam się kontakt, a ta osoba po dość długim czasie przypomniała sobie o Tobie - daj spokój. Nie odpisuj, nie odbieraj, nic na tą osobę nie mów złego - przecież kiedyś była dla Ciebie najważniejsza, trochę szacunku (...) a w momencie przypadkowego spotkania, uśmiechnij się, pomachaj, bądź miły i nic więcej.

 Do Rzymu przez Krym.

 Patrzy przez okno i pyta siebie, dlaczego jedni mają to, co im potrzebne, bez żadnego trudu, tak jakby im się to należało, a inni muszą szukać tego wszędzie, daleko,
w obcych miejscach, wśród obcych twarzy.

 Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.