Nieznana pustka dręczy mnie, tęsknota za czymś, co gdzieś jest.

 Wiem, że emocje tak naprawdę nie są przechowywane w sercu. Musi jednak gdzieś w nas istniec dla nich jakieś miejsce. To miejsce ma poszarpane i ostre krawędzie, dopóki ktoś nas nie pokocha. I wtedy, zupełnie jak szorstki kamień dotykany przez rzesze ludzi, po latach owe krawędzie stają się gładkie.

 Dziś – Jutro – Pojutrze. Dziś – sabotaż, jutro – powstanie, pojutrze – Polska.

 Rozbić jest łatwo, uświadamiam sobie.
Prawdziwą sztuką jest scalić.

 Zawsze będziemy żyć w
cieniu jakiegoś zagrożenia.

 Nie obawiaj się jutra, skoro dziś jeszcze się nie skończyło.

 Nadzieja to kolejny etap, z którego się wyrasta.

 Zła kawa tylko trochę zyskuje, jeśli jest gorąca.

 Żeby nastąpił początek, wcześniej musi być koniec.

 Ale jak znaleźć kogoś, z kim wytrzymasz, skoro często nie wytrzymujesz nawet sama ze sobą?

 Był poetą, miał więc prawo wzdychać, ile chciał.