[...] nie wiedziała, co to miłość. Nigdy nie słyszała tego słowa, użytego w jego ziemskim znaczeniu. Nie wiedziała więc, jak nazwać to, co teraz czuła. Czy jednak człowiek, który nie zna nazwy swej choroby, jest przez to mniej chory?
Los upodabnia nas do tych, którymi gardzimy.
Człowiek jest uczuciem, cierpienie jest jego nauczycielem.
Mów szeptem, jeśli mówisz o miłości.
Jego słowa to moja zguba, przywodząca mnie nad skraj przepaści.
Czasami ludzie są zajęci i nie doceniają piękna zwykłego dnia.
Ludzi powstrzymuje wyłącznie lęk. Strach przed nieznanym. Przed tym, co może na nas czekać na tamtym świecie.
Szaleństwo od geniuszu dzieli bardzo cienka linia.
Planowanie tym różni się od marzenia, czym marsz od tańca.
Życie polega na poszukiwaniu i tęsknocie.
A może nie trzeba mówić? Może trzeba coś zrobić?
