[...] nie wiedziała, co to miłość. Nigdy nie słyszała tego słowa, użytego w jego ziemskim znaczeniu. Nie wiedziała więc, jak nazwać to, co teraz czuła. Czy jednak człowiek, który nie zna nazwy swej choroby, jest przez to mniej chory?
Chętne ucho słuchacza podnieca język opowiadającego.
Nie możesz tak po prostu wymazać swojej przeszłości i zapomnieć o tym, co cię określało.
Zdawało się, jakby każdy tam w środku na coś czekał: na chłopaka czy dziewczynę, na właściwy moment, na cokolwiek.
Świat w ostatecznym rozrachunku należy określić jako miejsce cierpienia.
Jeśli chce się być szczęśliwym, nie wolno gmerać w pamięci.
Ale kiedy rzeczywistość uderza, robi to naprawdę mocno.
Mój Pegaz się trochę zagalopował.
Prawdziwa kobiecość to świadomość swoich
wdzięków i tego, jak one działają na otoczenie.
Nie bądź takim rycerzem, z kobiety mam tylko wygląd.
Groził, że cię zamorduje i z pewnością dotrzymałby słowa. Miał cię, a więc i mnie także.
