[...] nie wiedziała, co to miłość. Nigdy nie słyszała tego słowa, użytego w jego ziemskim znaczeniu. Nie wiedziała więc, jak nazwać to, co teraz czuła. Czy jednak człowiek, który nie zna nazwy swej choroby, jest przez to mniej chory?
Trudno jest odmawiać komuś, kto zna zbyt wiele twoich sekretów.
Dopiero przegrywając, człowiek dowiaduje się, z jakiego kruszcu został ukształtowany.
Dobrze jest, jeśli życie i książki mają treść.
Nic nie możemy na to poradzić, że stwarzając czas - niszczymy siebie.
Są tajemnice, które umykają ludzkiemu poznaniu.
A ja chcę wyłączyć się choć na chwilę,
bo głowa pęka o nadmiaru informacji,
pytań, kto tutaj nie ma racji, a kto ma rację.
Kamienie i wspomnienia trwają wiecznie.
Kto utrzymuje porządek, jest
za leniwy na szukanie.
Życie nie jest tym, co żyjemy, to, co my sobie wyobrazić, że żyjemy.
Pogubiłem się już w liczbie rozczarowań.
