(...) czas zawsze odbiera pamięć swoim świadkom.
(...) czas zawsze odbiera pamięć swoim świadkom.
Dziesięć tysięcy marzeń zamkniętych w grobowcach ich zwęglonych serc.
Moje życie zaczęło się w dniu, gdy cię spotkałem.
Góry wybaczają niewiele pomyłek.
Prawo zachowania przyjemności: im lepiej było wczoraj, tym gorzej dzisiaj.
Każdy z nas jest kruchy niczym szkło,
nawet w najbardziej sprzyjających okolicznościach.
Myślę, że najlepiej jest kochać dzielnie i akceptować – tyle ile można znieść.
Nie przypominam sobie, bym kogokolwiek z was zapraszał.
Nie bez powodu stworzyłem sobie dom bez drzwi.
Jest jeszcze na świecie rozsądek? Czy już zostały na nim tylko skurwysyństwo i pogarda?
Nie od nas zależy nasz koniec, tak jak przyjście nasze na świat. Jak do tamtego trzeba być dojrzałym, tak i do tego.
Czy gdyby miłość była chorobą, chciałabyś się wyleczyć?