(...) czas zawsze odbiera pamięć swoim świadkom.

 Chcę cnoty, co nie zmienia kobiety w diablicę.

 Nie ma czegoś takiego jak wolność, są tylko różne rodzaje niewoli.

 Przyjaźń uczy patrzeć sercem, a to najtrudniejsza ze sztuk.

 Opłakuje coś, czego nigdy nie miałam.
Co za absurd. Rozpacz z powodu przeklętych nadziei, przeklętych marzeń i oczekiwań.

 Właśnie do Ciebie idę. Wiem, że już późno, a twoja mama jest w domu, ale nie wytrzymam do jutra. Muszę cię pocałować.

 Ze wszystkich rzeczy wiecznych miłość trwa najkrócej.

 Nic nie dotyka nas głębiej ani szybciej niż muzyka.

 [...] czasem trzeba odciąć stare rzeczy, żeby zrobić miejsce dla nowych.

 Jak może dać życie, jeśli nie wie nawet, po co żyć?

 Na ustach imię boże, a w duszy myśl o rabunku.