Tylko to, co jest śmiertelne niesie w sobie życie.

 Czyżby na cud czekała? Zapewne tak. Czyż jednak nie są to oznaki obłędu?

 Wrogowie często mówią prawdę, przyjaciele nigdy.

 Pokora jest dobra dla duchownych, natomiast racjonalność to znajomość swoich możliwości.

 Nigdy nie jest dobrym pomysłem siadanie do rozmowy z przekonaniem, że koniecznie musimy osiągnąć dogmatyczny kompromis. Więcej luzu. My jesteśmy tu, oni są tam.
Możemy się szanować, ale nie musimy pozbawiać się czegoś, przystępując do dialogu. To do niczego
nie prowadzi.

 Nnieobecność może stać się dręczącą obecnością, jak uszkodzony nerw.

 Każde spotkanie niesie w sobie początek straty.

 Mój dom to moja twierdza.

 Zabijamy wszystkie gąsienice, a potem narzekamy, że nie ma motyli.

 Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.

 Całe morze sądów, z których każdy określa Cię w drugim człowieku i stwarza Cię w jego duszy.
Jak gdybyś rodził się w tysiącu przyciasnych dusz!