Trzeba szanować ludzi i przyjmować ich, jakimi są.

 Czyż, myślałem sobie, moim jedynym przeznaczeniem na ziemi jest burzenie cudzych nadziei?

 Utrata wspomnień to jak utrata części duszy.

 Wielki filozof, który stwierdził, że czas leczy rany, zapomniał dodać, ile musi być tego czasu.

 Jeśli to ma być sen, nie opuszczaj mnie, dopóki nie zasnę.

 Właśnie wtedy zrozumiałem, że muszę się skupić na tym, co w anegdocie zwanej życiem jest najważniejsze – na sobie.

 Tylko ktoś całkowicie pozbawiony zasad mógł znajdować upodobanie w bólu.

 Życie jest wszystkim. Życie jest Bogiem.
Wszystko się zmienia, a ten ruch jest Bogiem.
Póki jest życie, jest też rozkosz uświadamiania sobie Boga. Kochać życie to kochać Boga. Najtrudniej, ale i najszczęśliwiej jest kochać życie we własnych cierpieniach bez winy.

 Żyjemy przecież tak cicho, a nasze największe katastrofy wydarzają się tak głęboko w nas, że na naszej powierzchni pojawiają się tylko odległe fale.

 Czy to nie marzenia dają nam siłę, nadzieję i pragnienie?

 Bóg sprowadza do domu swoje anioły wcześniej.