Każdego życie na swój sposób boli.

 Lubię, kiedy mocno pada. Brzmi to jak biały szum, który jest podobny do ciszy, lecz nie jest pusty.

 Jest coś, co czyni człowieka wyższym ponad zwierzę; to nie buty Panie Grabkowski, to godność. Bez niej życie jest wegetacją konia w uprzęży.

 Prawda jak oliwa – zawsze na wierzch wypływa.

 Kiedy ktoś bierze się do rewolucji, winien wiedzieć, ze łatwo ją rozpętać, ale trudno zażegnać.

 Twoja podświadomość pomnaża wszystko, co jej powierzysz.

 Jeśli się umie szukać, to w każdej szafie można znaleźć trupa.

 Słabemu łatwo się bać. Każda drobnostka napawa lękiem.

 Książki warto pisać tylko wtedy, jeśli przekroczy się ostatnią granicę wstydu; pisanie jest rzeczą bardziej intymną od łóżka; przynajmniej dla mnie.

 (...) balansuję wciąż pomiędzy pragnieniami zupełnej samotności, by czytać i pracować, a tak wielką potrzebą ludzkich gestów i słów.

 Koniec końcem,
zawsze po burzy
wychodzi słońce.