Trzeba całego życia, żeby nauczyć się umierać.

 Lepiej być pewnym siebie błądząc, niż niepewnym mając rację.

 [...] miłość trzeba budować, odkryć ją to za mało.

 Dojrzałość to przecież nie liczba przeżytych lat. Lecz bagaż życiowych doświadczeń.

 Prawda cię wyzwoli ale wcześniej unieszczęśliwi.

 Poryczeć się jak dziecko jest dobrze.

 Uleganie kaprysom stanowi dowód wewnętrznej wolności.

 Każdy człowiek potrzebuje stale nawet pewnej ilości trosk,
cierpień lub biedy,
tak jak okręt potrzebuje balastu,
by płynąć prosto i równo.

 Zamiary są wiatrem, kiedy nie idą z wykonaniem w parze.

 Powiedz jeszcze raz: „prowokujesz”. Prowokująco układasz przy tym usta.

 Ból jest przemijający, a skutki rezygnacji pozostają na zawsze.