Tylko wielkiego człowieka stać na przeprosiny.

 Skrzypiące wrota wiszą długo.

 Reguły wojny mówią, że nie ma reguł.

 Cel zamierzony, a cel osiągnięty nigdy nie jest tym samym.

 Nasze uczucia były niemądre, kruche i przyjemne.

 Każdy z nas jest światem, o którym tylko sam może opowiedzieć.

 Czasami najlepszą obroną jest atak.

  Oliwer ? - Tak ? - Ja nie kocham cię tylko, ot tak sobie... O Boże, co teraz będzie ? - Ja cię bardzo kocham Oliwer.

 Prawda to dążenie do wyznaczenia z niewiadomej.

 –Mówiłaś, że nic ci nie jest. Nigdy bym cię nie zostawił, gdybym sądził, że jesteś w takim stanie.

Wpatruję się w dłonie. Cóż mogę powiedzieć, czego jeszcze nie usłyszał? Chcę więcej. Chcę, aby tu został, ponieważ sam ma na to ochotę, a nie dlatego, że jestem płaczącą kupką nieszczęścia.

 -No cóż...doszedłem do wniosku,
że skoro i tak skończę w piekle,
to mogę po drodze zaszaleć.