Tylko wielkiego człowieka stać na przeprosiny.

 Zawsze wyobrażałem sobie Raj pod postacią biblioteki.

 Serce miałem jakby wszędzie naraz.

 Była osobą, która tańczyła bez muzyki. On zaś należał do tych, którzy tańczą tylko pod przymusem.

 Robię coś, czego nie powinienem robić, ale jestem bardzo, bardzo szczęśliwy.

 Mówią, że nadzieja umiera przedostatnia. Dłużej przeżywa tylko czarny humor.

 Nikt nie może mieć takiej władzy nad twoim życiem. To szaleństwo.

 Poszedłeś za uczuciem miłości. A to uczucie czasami zabija.

 Długa choroba rodziców zniechęci najbardziej przywiązanego syna.

 Zawsze lepiej mieć mniejsze oczekiwania, inaczej wszystko nas rozczarowuje.

 [...] a tęsknota za tym, czego nie można mieć, prowadzi do nieszczęścia i szaleństwa.