Nie przejmuję się moralnością, wyżej cenię inteligencję.

 Trudno ufać komukolwiek, gdy wszyscy wokoło zawodzą.

 -Puchatku?
-Tak Prosiaczku?
-Nic- powiedział Prosiaczek biorąc Puchatka za łapkę
-Chciałem się tylko upewnić, że jesteś.

 Jeśli czegoś nie widać, to lepiej żeby w ogóle tam nie zaglądać.

 Ale w tej chwili wszystko wygląda dziwnie, zupełnie jakbym nie nalezała do tego miejsca. A najgorsze, że czuję, że jest takie miejsce, do ktorego należę, tylko zwyczajnie nie umiem go odnaleźć.

 Wszystko podszyte jest dzieckiem.

 Twoim zwierciadłem jest świat wokół ciebie.

 Wiem, że codziennie wali się niebo.

 Idziesz albo umierasz, taki jest morał tej opowiastki.

 Serce miałem jakby wszędzie naraz.

 Możesz uciekać, ale się nie ukryjesz.