Żyję w świetle, ale noszę z sobą mrok.

 Im większa przeszkoda, tym większa chwała z jej pokonania.

 Mężczyzna w potrzebie nie ma czasu na zachowanie pozorów.

 Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba.

 Zostaje Ci wzruszenie ramion - pamiątkowy gest po tym, że umieliśmy latać.

 Ci, których można by nazwać zakałami rodzaju ludzkiego, dostrzegają swoją szansę i wykorzystują ją!

 Zrobił się nagle ponury, jakby się załamał pod wpływem własnej głębi.

 Czas to grząskie błocko.
Przecieka przez palce.
I wsysa jak bagno.

 Koniec końcem,
zawsze po burzy
wychodzi słońce.

 Zakłada się, że miejsca, w których żyjemy, w końcu upodabniają się do nas.

 Moje życie ktoś kiedyś przeklął - im dłużej jest w nim lepiej, tym większą można mieć pewność, że zaraz coś się popsuje.