Świat nie jest bezpiecznym miejscem.

 Życie jest brutalne i nie zna taryfy ulgowej.

 Gdy błądzimy po lesie, przychodzi taki moment, że zaczynamy się w nim czuć jak w domu.

 A jak wyjdzie śmiesznie? Ludzie się pośmieją i koniec. Wielkość nie boi się śmieszności.

 Czasami trafiasz na książkę, która przepełnia cię dziwną ewangeliczną gorliwością oraz niezachwianą pewnością, że roztrzaskany na kawałki świat nigdy już nie będzie stanowił całości, dopóki wszyscy żyjący ludzie jej nie przeczytają. Ale są też dzieła takie jak to, o których możesz opowiadać innym, książki tak rzadkie i wyjątkowe, i twoje, że dzielenie się nimi wydaje się niemalże zdradą.

 Każdy ma jakiś resentyment.

 Bywa, że plan bogaty, a skutek ubogi, od zamiaru do rzeczy jest ładny szmat drogi.

 Brak swobody to jest dla mnie = bzik i śmierć.

 Nie w tym rzecz, ile jeszcze przed nami upadków, ale w tym ile razy będziemy mieli siłę wstać.

 Ci, którzy żyją nadzieją, widzą dalej. Ci, co żyją miłością, widzą głębiej. Ci, co żyją wiarą, widzą wszystko w innym świetle.

 Nie chodzi o to, jak wielki jest dom, tylko ile jest w nim SZCZĘŚCIA!