I chociaż ostatnio straciłem miłość, nie miałem poczucia przegranej.

 Dom bez książek jest jak plaża bez słońca.

 Tak więc ciężarem jest dla mnie istnienie, życie ohydą, a śmierć wybawieniem!

 Pisanie jest jak całowanie, tyle że bez ust. Pisanie jest całowaniem głową.

 Potrzebne jej było nie moje ramię,
a jakiekolwiek ramię. Potrzebowała nie mego ciepła, a ciepła drugiego człowieka. Poczułem się winny, że ja to tylko ja.

 Nawet między najlepszymi przyjaciółmi bywają nieporozumienia.

 Nie czujemy się kochani, dopóki choć jedna osoba na ziemi nie pozna nas dogłębnie. Takimi, jakimi jesteśmy naprawdę a nie takimi jakimi chcielibyśmy być.

 Ponad gór omglony szczyt
Lećmy, zanim wstanie świt,
By jaskiniom, lochom, grotom
Czarodziejskie wydrzeć złoto!

 Nikt nie kocha, tak jak my kochamy, nikt nie cierpi, tak jak my cierpimy.

 Najczęściej ten, którego się szuka, mieszka tuż obok.

 Wszystko się zmienia, ale to, co najważniejsze, musi zostać.