Świat to nie instytucja spełniająca życzenia.

 Szczęście jest pragnieniem powtarzalności.

 To miasto to cmentarzysko. I wszystkie kości czekają na swoją kolej.

 Chcąc odzyskać młodość, trzeba tylko powtórzyć dawne szaleństwa.

 Nie ma dokumentu, więc nie ma i człowieka.

 Trzeba tworzyć dobro ze zła, bo nie ma nic innego, z czego można je tworzyć.

 Na pewno jest tak, że to, co przeżywa się z kimś, wspólnie z kimś – przeżywa się podwójnie.

 Kiedy kogoś kochasz, nie masz wyboru.

 Jak złożymy wszystko, co wiemy, to widzimy tylko, że coś tu nie gra. Ale jak pięknie i ciekawie nie gra.

 Historia-to popękane płyty i zapomniane kości,miliony ludzi sądzących, że żyją w ważnych czasach, a potem obróconych w proch.

 Tak, to dlatego robiłam wszystko, żeby zagłuszyć emocje. Bo one bolą.