Wszystko, co się połączyło, kiedyś się rozpadnie.

 Jeżeli zdarzyło ci się kogoś w życiu stracić, to wiesz, że czasami myśląc o takiej osobie, próbujemy sobie wyobrazić, gdzie ona akurat jest i co robi.

 Ale co to znaczy: kochał?
Czyż kocha się tego, komu
się siebie wzbrania, czy też tego,
komu się siebie oddaje?

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Rzecz w tym, że kokieteria to nałóg, którego nijak nie da się zaspokoić.

 Czym zatem była noc? Czym ona była konkretnie?

 Czasami wmawiamy sobie to, co chcielibyśmy, żeby było prawdą.

 Oto paradoks straty: jak coś, czego już nie ma, tak bardzo może nam ciążyć?

 Czy mogę nienawidzić jego gniewu, skoro, tak dobrze wiem, skąd się wziął?

 Są rozczarowania przynoszące zaszczyt tym, którzy są ich przyczyną.

 Życia trzeba doświadczyć w pełni, a świat stoi przede mną otworem.