"Słyszałem, że świat jest piękny" -rzekł niewidomy. "Podobno" -odpowiedział widzący.

 Czas robi swoje, wymazuje nawet pamięć o ludzkich cierpieniach.

 Strach obezwładnia szybciej niż jakikolwiek oręż wojenny.

 Często kocha się "z przerwami". To znaczy czasem jest tak, że aż brzuch boli i oczy pieką, a czasem jest tak, "że można wytrzymać" i w ogóle myśli się mocno o czym innym.

 Żyjmy teraźniejszością. Kto wie, jutro może nas nie być.

 Nigdy nie zaszkodzi się pożegnać.

 Moje dni upływają pomiędzy logiką, gwizdaniem, chodzeniem na spacery i stanami depresji.

 Wiem, że emocje tak naprawdę nie są przechowywane w sercu. Musi jednak gdzieś w nas istniec dla nich jakieś miejsce. To miejsce ma poszarpane i ostre krawędzie, dopóki ktoś nas nie pokocha. I wtedy, zupełnie jak szorstki kamień dotykany przez rzesze ludzi, po latach owe krawędzie stają się gładkie.

 Kto twierdzi, że kobiety nie są wzrokowcami, gówno wie.

 Jam częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie dobro czyni.

 Człowiek słyszy to, co chce usłyszeć.