Żeby coś stracić najpierw trzeba to mieć.

 Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd.

 I wśród tego nieśmiałe życie przemocą wywleczone ze snu.

 Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy.

 Jestem heretykiem miłości, moje łzy płoną do Ciebie.

 Ludzkość chętniej jednoczy się w dążeniu do wojny niż w dążeniu do pokoju.

 Fakt, że się czegoś bardzo pragnie, nie oznacza, że można to osiągnąć.

 Życie to pasmo bólu i najlepiej by było,
gdybyś się zaczęła do tego już

przyzwyczajać, Allie. Ból nigdy nie znika.
Gromadzi się. Jak śnieg.

 Niektóre zachody słońca są tak różowe, że trudno o większe bezguście.

 Idę doliną,
gdzie zło nie jest nowiną.
Wartości w ludziach giną mimo dobroci.
Człowiek narkotyk wypoci, kurewstwa nie da rady.
Ciężar wrzuca na bary, ciężar elementem kary.

 Wszystko, co się połączyło, kiedyś się rozpadnie.