Polubiła ciemność, tę ciepłą osłonę, która chroniła ją przed rzeczywistością...

 Być dobrym człowiekiem. Niezłe postanowienie w mrocznych czasach.

 Koniec snów na jawie.

 To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

 Miłość była rodzajem cudownego strachu.

 Co komu do tego, skoro i tak mniejsza o to?

 Atmosferę w rodzinie wciąż jeszcze tworzy matka. To ona jest w domu menedżerem.

 Twarz jak uśmiechnięta, nieruchoma maska. Co dzieje się pod tą maską – to nasza sprawa.

 Jak przekleństw wiązanki bywają poranki.

 Skąd pochodzi ten bezrozumny gniew, wzbierający na widok cudzego szczęścia i zadowolenia, ta rosnąca pogarda dla ludzi i pragnienie zadania im bólu?

 Nie należy gryźć więcej, niż można przełknąć.