Jesteśmy ludzcy, kiedy grzeszymy. Ale stajemy się boscy, kiedy wybaczamy.

 Czuję się jak ktoś pobity od środka na śmierć, nie jak ktoś żywy, ale jak nie-trup.

 Nie przestajemy się bawić, ponieważ się starzejemy, ale starzejemy się, ponieważ przestajemy się bawić.

 To jest tak, że wylatuje jedna cegła a burzy się wszystko.

 Żałuję, że nie znają Ciebie tak jak ja, ponieważ byłbyś wtedy bezpieczny. Podobnie jak a czuję się bezpieczna w Twoich ramionach.

 Są tacy, co okradną nawet wiejski kościółek. I są tacy, co oddadzą ostatni grosz dla chorego.

 Jesteś złodziejem, który skradł najcenniejszy skarb- moje serce.

 Oboje dotknięci byli światłem, rozdzieleni wąskimi drzwiami, w których trwał mrok.

 
Całkiem inaczej bowiem się czyta, kiedy się książkę samemu posiada.

 Rano nad wodą wszystko człowieka cieszy, gdyż dzień mu jeszcze nie spowszedniał i nikt mu go jeszcze nie zdążył zatruć.

 Los to koło, które toczy się bez naszego udziału.