Czasami po prostu nie było dobrych wyborów.

 Ze wszystkich chorób najgorsze są te, które pozwalają człowiekowi wierzyć, że ma się dobrze.

 W końcu rany po ludziach, którzy odeszli, najszybciej goją się w osiedlowych barach.

 Nie tak wyobrażałam sobie nasze życie. Możliwe, że zbłądziliśmy, ale wolę zbłądzić z tobą, niż z innym dojść do celu.

 Sympatia i pożądanie nie mają ze sobą nic wspólnego.

 Jak można czegoś chcieć i równocześnie obawiać się tego?

 Więc chwyć mnie za dłoń i chodź ucieknijmy stąd, nikt nie będzie mówił nam co dla nas jest najlepsze.

 Człowiek się nie uczy na własnych błędach. Człowiek się ich uczy na pamięć.

 Normalność to dar, a nawet przywilej.

 Nasze wybory mają czasami konsekwencje, które trudno przewidzieć.

 Zabawne, jak możliwości dodają skrzydeł. Zabawne jak rzeczywistość ściąga z powrotem na ziemię.