Nic nie jest twoje, jeśli nie potrafisz się tego wyzbyć.

 Jedyny sposób, żeby ludzie byli razem, to zesłać im dżumę.

 To właśnie w tedy, kiedy jesteśmy najbardziej sami, potrafimy przyjąć samotność drugiego człowieka.

 Bo wojna, unicestwiając miliony ludzkich istnień, udowodniła paradoksalnie, że właśnie ludzkie życie jest największą wartością.

 Miłość jest jak pętla. Początkowo luźna. Później zaś im dalej on odchodzi, tym mocniej zaciskający się wokół szyi powróz czuje ona.

 Śniło mi się, że umarłem i obudziłem się szczęśliwy.

 Najlepsze rzeczy w
życiu rzadko kiedy
bywają proste.

 To, czego ci potrzeba - powiedziałam, potrząsając głowa - to intensywna psychoterapia.

 Oto lekcja, jaką daje krew. Przerażała, po czym przynosiła ukojenie. Człowiek widział w niej znak zniszczenia i znak powstania, znak swego kresu i swego początku. A wreszcie odkrył w niej, we wspaniałym porywie serca i wzlocie umysłu, to, czym w rzeczywistości jest: życie.

 Kocham ciebie, i zamierzam dopilnować obietnicy, którą mi złożyłeś. Jeśli wrócisz, wyjdę za Ciebie. Jeśli nie dotrzymasz słowa, złamiesz mi serce.

 Samotność okazała się dżumą naszych czasów.