Słyszałem wiele takich tekstów przez całe życie: -Człowiek się uczy na błędach. -Co nie zabije...

 Serca są twarde. Na ogół się nie łamią. Przeważnie tylko się naginają.

 Samobójcy nie są wariatami i zwykle mają rację.

 Cóż, miłość można kupić po cenie rynkowej, ale z dobrym gustem trzeba się urodzić.

 To nie twoje pragnienia, ale czyny sprawiają, że jesteś dobrym człowiekiem.

 W słabym najsilniejsza jest wyobraźnia.

 Samotność jest niezależnością, życzyłem jej sobie i zdobyłem ją po długich latach. Jest zimna, o tak, ale jest też cicha, cudownie cicha i wielka, jak zimne, ciche przestworza, po których wirują gwiazdy.

 Słońce stanęło w zenicie: Oglądam się na przebytą drogę: to ma być moje życie? Patrzeć się na to nie mogę!

 Ja nie byłam gotowa na cierpienie.

 Tak, "kiedyś" to jest dobre słowo. Niby precyzyjne, a takie rozmyte. Niewiadome. Jak liczba Pi, jak Piekło, które przecież nie istnieje, a zatem może i "kiedyś" jest wyłącznie iluzją. Jakąś rozpaczliwą obietnicą, która nie zostanie dotrzymana. I mam tak mówić każdemu: "Kiedyś cię pokocham. Bądź cierpliwy. Kiedyś." Właśnie tak?

 Cały sens płaczu polega na tym, by przestać, nim popadnie się w ckliwość. Cały sens żałoby polega na tym, by ją zakończyć, kiedy wciąż jest szczera, kiedy wciąż coś znaczy.