Słyszałem wiele takich tekstów przez całe życie: -Człowiek się uczy na błędach. -Co nie zabije...

 Uczciwie możesz liczyć na moją nieuczciwość, bo tylko nieuczciwi są na tyle nieprzewidywalni, że zawsze mogą zrobić coś głupiego.

 Czekam, aż kiedyś powróci wszystko, czego nie przeżyłem.
Nie było przecież nic piękniejszego.

 (...) niczego nie żałuję, nic nie straciłem, teraz właśnie czuję, jakbym zyskał normalne życie wypełnione drobiazgami, które miałem kiedyś za nic, a teraz wiem, że mogą być źródłem zadowolenia...

 Gdy wojownik rozumie, że ma tylko jedną drogę działania, wykorzystuje ją najlepiej jak może.

 Mówi, że miłość nie istnieje, że jest tylko pożądanie, które ma wiele odcieni.

 Zło podąża za niektórymi ludźmi. Przyczepia się do nich i nigdy ich nie opuszcza.

 Czego się nauczymy, tego nam nikt nie wydrze.

 Pozostał nam już tylko niesmak, po tych kłamstwach ukrytych w dyskretnych gestach.

 Przymus bycia szczęśliwym tylko komplikuje życie.

 Kto kocha, nie potrzebuje nigdy mówić: przepraszam.