Słyszałem wiele takich tekstów przez całe życie: -Człowiek się uczy na błędach. -Co nie zabije...

 Nie ma nic trudniejszego, jak zrobić coś, co jest niepodobne do niczego.

 Do dziś się sprawdza w trudnych sytuacjach, że lepsza gorzka prawda niż słodkie kłamstwa.

 Właśnie tak musiał czuć się Kopciuszek.
Gdyby tylko, zamiast tańczyć z wdziękiem w balowej sali, był przyciśnięty do

ściany na imprezie w studenckim domu, otoczony ze wszystkich stron
przez pijanych ludzi. I, jeśli zamiast olśniewającej, szyfonowej sukni, miałby na sobie togę, którą ukradkiem naciągałby, pilnując, by istotne części ciała pozostawały zakryte. I, gdyby zamiast matki chrzestnej spełniającej każde jego życzenie, miałby nieznośną, starszą siostrę, która wmuszałaby w niego galaretkowe shoty, pakując mu je wprost do gardła. Jestem Kopciuszkiem.

 Morze - otwarte dla wszystkich i nie dochowujące wierności nikomu

 Gdzie są twoje szklane domy?

 Pokora jest dobra dla duchownych, natomiast racjonalność to znajomość swoich możliwości.

 Fakty nie przestają istnieć z powodu ich ignorowania.

 Zrozumiałam, że to, co myślą ludzie wokół, nie ma większego znaczenia.

 (...) pisanie jest rzeczą bardziej intymną od łóżka.

 -Wróciłeś do Stanów, by zmienić otoczenie?
-Wróciłem, bo nie mogłem już dłużej wytrzymać bez ciebie.