Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.
Całkiem inaczej bowiem się czyta, kiedy się książkę samemu posiada.
Wielką pychą sprowadzisz na się wielkie poniżenie.
A więc tak wygląda życie, pomyślała. Człowiek słyszy dźwięki, czuje wiatr i gorąco, ponosi porażki, czuje wstyd. Na tym to polega. Trzeba żyć i uczyć się.
Może jutro świat bardziej mi się spodoba, kiedy kac rozmaże mi go przed oczami.
Współczucie upośledza myślenie.
Jest to zupełny absurd. To tak, jakby powiedzieć, że w demokracji wszystkie ruchy mają prawo istnieć, także te, które nawołują do wprowadzenia dyktatury, czyli do zniszczenia demokracji.
Daj rozmówcy jak najwięcej mówić o nim i jego sprawach.
Ale tak naprawdę nie ma co myśleć o czymś, czego nigdy w życiu nie zrobisz.
Ukrywana rozpacz może sprawić, że człowiek staje się niebezpieczny.
Potępianie bez dochodzenia jest szczytem głupoty.
