Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, ...

 Jego słowa były jak jasne promyki nadziei, przebijające się
przez mgłę depresji i żalu,
ogarniających jej duszę.
Dzięki nim nagle
wszystko stało się jasne.

 To takie smutne, gdy książka się kończy.

 Chcę szukać w starych miastach i starych krajach zapachu dawnych czasów, który się tam jeszcze unosi.

 Kiedy zrozumiesz, że po śmierci niczego się nie boisz, przestaniesz się martwić.

 Nic nie porusza się szybciej od światła, może z wyjątkiem złych wieści, ale one kierują się własnymi, szczególnymi prawami.

 Nic w świecie nie jest warte, żeby człowiek odwrócił się od tego, co kocha.

 Mówią, że u ludzi miłość przypomina śmierć.

 To miasto umarło.

 Człowiek zupełnie nie wie, kiedy tonie, która kropla wody wyznacza mu koniec.

 Piła, by zagłuszyć ból ciała, lecz piła także, by stłumić ból duszy.