Po pierwsze, potrzebujesz miłości. Każdy potrzebuje.

 ...ale nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej.

 Zaczęłam płakać z przerażenia, ale kiedy się już zaprogramuję, żeby coś zrobić, robię to do samego końca, po prostu nie wiem, jak się przeprogramować.

 Wilki, kiedy czują, że źle z nimi, porzucają stado i odchodzą umrzeć w samotności.

 Kiedy kogoś kochasz, to wymawiasz jego imię zupełnie inaczej. Słychać, że w twoich ustach jest bezpieczne.

 Nic mnie to nie obchodzi. Mam dość udawania, że mogę żyć bez ciebie. Nie rozumiesz? Nie widzisz, że mnie to zabija?

 Pewne uczucia można zabić, zabijając jednocześnie siebie.

 Trzeba żyć - powtarzał sobie w duchu Robert - to cały sekret, trzeba wytrwać, aż nadejdzie dzień zwycięstwa.

 Pamiętać jest łatwo. To zapomnienie jest prawdziwą sztuką.

 Wszyscy powinniśmy byli umrzeć, tak byłoby najlepiej.

 Jakież dziwne są te ludzkie charaktery! Nawet miłują tak, jakby nienawidzili!