Dam Ci znać, który pociąg przywiezie moją trumnę.

 Był na wyciągnięcie ręki, a mimo to niedostępny niczym wytwór mojej wyobraźni...

 Los czasem rozdziela bliskich sobie ludzi, żeby uświadomić im, ile dla siebie znaczą.

 Kieruj się uprzejmością, lecz nie oczekuj wdzięczności.

 Tajemnica piękna kryje się w oku obserwatora.

 Początki są nagłe, ale także podstępne. Zakradają się z boku, trzymają się w cieniu, czają się, nie rozpoznane. A potem eksplodują.

 Mam nadzieję, że mnie zapamiętasz, bo ja już ciebie zapomniałem.

 Z nieznanych mi powodów umierający zawsze zadają pytania, na które znają odpowiedź. Może dlatego, że przed śmiercią muszą się upewnić, że jednak mieli rację.

 Prawda jest dziwniejsza od fikcji; fikcja musi mieć sens.

 Potrafimy tylko wznosić pomniki coraz większe, coraz wyższe, ale pamiętać - pamiętać już nie umiemy.

 Nigdy nie jest za późno – pomyślała – nigdy, nawet na godzinę przed nicością nie jest za późno.