Jako ciało każdy człowiek jest jednością, jako dusza nigdy.

 Ja sam muszę nad czymś zapłakać.
Nad czymś konkretnym,
a nie tylko nad wspomnieniami.

 Smutek potrafi zatroszczyć się sam o siebie, lecz by naprawdę się cieszyć, trzeba mieć kogoś, z kim się można podzielić radością.

 Życie bez ludzi,
których się kocha,
jest samotnością.

 Czułem się samotny, lecz jednocześnie całkiem zadowolony z życia. Zdaje się, że to rzadki rodzaj szczęścia.

 Może po śmierci rodziców ludzie nagle się starzeją.

 Wszystko ma swoją cenę.

 Umieramy już od pierwszego oddechu.

 Ci, którzy nie znają historii, skazani są na jej powtarzanie.

 
Wreszcie zrozumiałem, co to znaczy ból. Ból to wcale nie znaczy dostać lanie, aż się mdleje. Ani nie znaczy rozciąć sobie stopę odłamkiem szkła tak, że lekarz musi ją zszywać. Ból zaczyna się dopiero wtedy, kiedy boli nas calutkie serce i zdaje się nam, że zaraz przez to umrzemy, i na dodatek nie możemy nikomu zdradzić naszego sekretu. Ból sprawia, że nie chce nam się ruszać ani ręką, ani nogą ani nawet przekręcić głowy na poduszce.

 Patrzy jak cielę na malowane wrota.