Kiedy ginie inkwizytor, czarne płaszcze ruszają do tańca.

 Jeden wariat od razu pozna drugiego.

 Jesteście wszyscy topielcami. Zrozpaczeni, że utraciliście grunt pod nogami, chcielibyście pociągnąć za sobą innych, aby oni także pogrążyli się w odmętach

 (...) nie ma żadnej obiektywnej miary nieszczęścia. Nieszczęście jest czymś relatywnym i indywidualnym.

 Wspomnienia to luksus, na który nie mogę sobie pozwolić...

 Największym złem jest kłamstwo. Z niego wynikają wszystkie inne diabelstwa.

 Żyjesz wśród ludzi zatem wszystko co cenne trzymaj w ukryciu i tam jest twój dom gdzie skarby twoje.

 No, proszę, panno Jane, proszę nie płakać – powiedziała (…). Mogła równie dobrze powiedzieć ogniowi: „Nie pal się”.

 Lepiej spłonąć szybko, niż tlić się powoli.

 Książki były konieczną ucieczką, którą zawsze podejmowałam z radością.

 Zawsze lepiej mieć mniejsze oczekiwania, inaczej wszystko nas rozczarowuje.