Nie ma ludzi trudnych. Istnieją tylko granice naszej cierpliwości.

 Każdą inną ludzką miłość trzeba zdobywać, trzeba na nią zasługiwać pokonując stojące na jej drodze przeszkody, tylko miłość matki ma się bez zdobywania i bez zasług.

 Piękne jest to, od czego nic nie można odjąć i do czego nic nie można dodać.

 Zawsze można uciec z więzienia. Ale z wolności?

 Chociaż każdego dnia wisi nad nami nieustannie cień pewnej śmierci, przyjemności i radości życia potrafią być tak wspaniałe, przenikać nas tak głęboko, iż serce gotowe jest chwilami zatrzymać się i przestać bić ze zdumienia.

 Być zamordowanym to przecież dla króla śmierć naturalna.

 Bezpieczeństwo daje w nagrodę niemoc.

 Gdy mówisz, niech twoje słowa trwają w czasie jak kamień.

 Śmieszne, jak mało czasami się widzi i rozumie, choć człowiek myśli, że wie już wszystko.

 Moje dni upływają pomiędzy logiką, gwizdaniem, chodzeniem na spacery i stanami depresji.

 W głębi duszy był pewnie miłym, spragnionym miłości człowiekiem. Tyle że akurat miłość go ominęła. Tak jak omija większość z nas.