Każde spotkanie niesie w sobie początek straty.

 Szczególną cechą świata jest to, że kręci się dalej bez względu na to, jakie spotykają nas nieszczęścia.

 Trzeba żywić nadzieję, jak długo się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.

 Człowiek jest niczym, cieniem wchłanianym przez cień.

 Nie rób w nocy niczego, czego mogłabyś żałować o poranku.

 Prawda jest jak przykrótki koc, pod którym marzną stopy.

 Widzimy swoje lepsze ja w oczach tych, którzy nas kochają.

 Jedną z największych zagadek bytu jest to, że przez wiele miesięcy czy nawet lat człowieka może nie spotkać nic ciekawego, a potem w ciągu kilku godzin, a nawet minut zdarza się coś, co wywraca wszystko
do góry nogami.

 Najszlachetniejszych czynów dokonuje się z miłości.

 Życie najbliższe swej istocie smakuje najlepiej.

 Porzuć nadzieję, tęgogłowa pannico. Nie będzie dla ciebie ani litości, ani dyplomu.