Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.
W oknach znajdują się witraże, kolorowe reklamy Boga (...).
Pokażcie mi kogoś (bez względu na płeć), kto nie znosi kryminałów,
a powiem wam, że to dureń,
może nawet nie pozbawiony
jakiejś tam inteligencji,
ale dureń ponad wszelką wątpliwość.
Późną nocą, kiedy Bóg wydaje się tylko kosmicznym żartem i nie ma nikogo, kto by wysłuchał naszych zwierzeń, czyż wszyscy nie potrzebujemy kogoś bliskiego?
Każdy temu rad wierzy, czego sobie życzy.
Ofiary mają mniej niż połowę praw jakie przysługują ich oprawcom.
Kobiecie potrzeba okazywać uczucie, namiętność, mówić jej o miłości, ściskać za ręce.
Wstyd mi za ciebie. Nisko upadłeś. Tańczysz jak ci zagrają. A kiedy mówią skacz, pytasz, jak wysoko.
Każdy ma swoje miejsce ulubione w dzieciństwie. To jest ojczyzna duszy.
Bo czymże jest twoja dusza? Co ona warta? Toż to śmietnik przeżyć, śmietnik uczuć, śmietnik wyobrażeń i myśli, który spalę w czystym ogniu.
Wybierając zwątpienie jako filozofię życia to tak, jak wybierać bezruch jako sposób przemieszczania się w przestrzeni.
