Podróżowanie ma raczej więcej wspólnego z doświadczaniem pewnych rzeczy niż ...

 Zaczekaj na mnie. Zaczekaj na mnie, i już zawsze będziemy razem.

 Nie rób z siebie mostu, po którym inni spacerują.

 Każdy żyje za siebie i każde życie jest osobną historią.

 Nikt nigdy nie zwycięża. Jeden anioł właściwie nie ma możliwości zniszczyć drugiego. Po prostu tłuczemy się, aż w końcu wszyscy mają dosyć i robimy sobie przerwę.

 Właśnie tak musiał czuć się Kopciuszek.
Gdyby tylko, zamiast tańczyć z wdziękiem w balowej sali, był przyciśnięty do

ściany na imprezie w studenckim domu, otoczony ze wszystkich stron
przez pijanych ludzi. I, jeśli zamiast olśniewającej, szyfonowej sukni, miałby na sobie togę, którą ukradkiem naciągałby, pilnując, by istotne części ciała pozostawały zakryte. I, gdyby zamiast matki chrzestnej spełniającej każde jego życzenie, miałby nieznośną, starszą siostrę, która wmuszałaby w niego galaretkowe shoty, pakując mu je wprost do gardła. Jestem Kopciuszkiem.

 Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret.

 Wyraźnie poczułam, że powinnam go nie tylko kochać, ale zdecydowanie lepiej karmić.

 Jeden uśmiech i wszystko wyda ci się łatwiejsze.

 Dosis sola venenum facit (tylko dawka czyni substancję trucizną).

 Przyszłości nie da się przewidzieć. Można jej tylko doświadczyć.