Godzinę pomyśleć, na chwilę wniknąć w siebie i postawić sobie ...

 Niektórzy ludzie są... są tak pochłonięci troszczeniem się o tamten świat, że nie mają kiedy się nauczyć, jak trzeba żyć na tym.

 Jesteśmy niczym łzy w deszczu, które giną w rwącym strumieniu rzeczy doczesnych.

 Dlaczego ranimy najbardziej tych, którzy nas kochają, a kochamy tych, którzy nas ranią?

 Myślę, że słowa nie docierają do ludzi. Może w ogólne nic do nich nie dociera.

 Ludzie widzą tylko to, co chcą widzieć.

 Musisz poznać swoje ograniczenia, żeby je przezwyciężyć.

 Największym wrogiem biblioteki jest pilny student.

 Dotarło do niej, że miłość to ten moment, kiedy serce nagle zaczyna rwać się na strzępy.

 Nie masz oczekiwań, nie
doznasz rozczarowań.

 Cisza i zapomnienie to rozkoszne formy zemsty.