Tylko głupiec mógłby się nie bać.

 Póki go kochałam, to tak cudownie poprawiał włosy. Nagle patrzę: Jezu, jak on głupio poprawia te włosy.

 Nienawiść zżera, paraliżuje i przeszkadza żyć.

 Głupiec jest jednak z czegoś zadowolony: zawsze jest zadowolony z siebie.

 Możesz się odpierdolić i umrzeć.

 Nie powinniśmy zostać i walczyć czy coś w tym rodzaju? Na filmach tak właśnie się robi w podobnej sytuacji.

 On był równie delikatny jak jesienny motyl czekający, aż zniszczy go pierwszy mróz.

 Ostatecznie na życie znacznie wygodniej patrzy się pod jednym tylko kątem.

 Złe wiadomości w ciemności i na mrozie wydają się jeszcze gorsze.

 Uciekać mogą tylko Ci, którzy mają dokąd wracać.

 Mądry człowiek nie opłakuje przegranej, lecz szuka sposobu, aby wyleczyć odniesione rany.