Artur bez Excalibura, nie przestaje być Arturem.

 Życie jest szkołą ducha (...) Nauka jest potrzebą naszej duszy, a cierpienie to najlepszy nauczyciel.

 To jest tak, że wylatuje jedna cegła a burzy się wszystko.

 Nauka to klucz do sukcesu.

 Pożar zawsze zostawia po sobie popioły.

 Dobrzy szukają się wzajemnie,
ale źli stronią od siebie.

 Słodko, słodko otrząsnąć pył z obuwia i odchodzić nie pozostawiając nic za sobą, nie, nie odchodzić, ale iść... [...] Odchodzić idąc, iść odchodząc i nie czuć nawet wspomnienia.

 [...] serce kobiety jest niezgłębioną tajemnicą...

 Wpatrując się w sufit, doszła do wniosku, że może dlatego nie może płakać. Bo jaki był sens rozpaczać, skoro nie miał jej kto pocieszyć? I kiedy nawet samej siebie nie umiała pocieszyć?

 Kiedy coś przestaje boleć, przestaje mieć znaczenie.

 Im bardziej pospolita i banalna jest zbrodnia, tym trudniej ją wykryć.