Zło nie umiera nigdy. Zmienia tylko oblicze.

 Odwraca się do mnie z
uśmiechem. Jak on się
ładnie uśmiecha: prosto
w moje serce.

 Boże, czas mija, żyjąc tracimy życie!

 Dobry Polak poci się już przy drugiej cyfrze dziesiętnej, przy piątej dostaje gorączki, a przy siódmej zabija go apopleksja.

 Nasze problemy zostały stworzone przez ludzi i mogą zostać przez ludzi rozwiązane.

 Za dużo tutaj dymu, żeby nie było ognia.

 Nic nie rozumiesz! Mogłem mieć klasę.
Mogłem być mistrzem.

Mogłem być kimś więcej, niż jestem.

 Byłam ślepa, kiedy najlepiej widziałam.

 Ludzie, którzy są pewni swojej siły, nie muszą się przechwalać.

 - Dobra, powonieniem wracać do siebie - oznajmiłem.
- Stary! Przecież ty ledwo na nogach stoisz.
- Przecież siedzę.
- To wstań.

 Śmierć nie jest straszna. Jest smutna, ale nie straszna.