Nie mogę chodzić z tobą ulicami naszego życia.

 Trzeba byłoby stu oczy, żeby je móc na wszystko przymykać.

 Nie mogłam znieść uczciwości. Powiedział mi zbyt wiele nieprzyjemnych prawd na mój własny temat, a coś twardego, mrocznego, co żyje we mnie, nie mogło znieść światła.

 Przeszłości już nie ma, przyszłości jeszcze nie. Liczy się tu i teraz, choć tak łatwo o tym zapominamy.

 W literaturze, podobnie jak w miłości, zdumiewa nas, co wybierają inni.

 Kto ma rozum, nie potrzebuje szczęścia.

 Nie mówię wiele z wyboru.

 W świecie pełnym ludzi człowiek może czuć się ogromnie samotny.

 - Bo ci tak zostanie. [...]
- Słucham?
- Leżysz tam z buzią pomarszczoną jak zużyta chusteczka. Mówią, że jak powieje ostry wiatr, to taka mina może zostać człowiekowi już na zawsze [...] A wtedy przestanę cię kochać.
Wynter wybuchnęła śmiechem.

 Pytania są prawdziwsze od odpowiedzi: tak się zaczyna mądrość.

 Nie można chować urazy do ludzi za każdy błąd.