[...] serce kobiety jest niezgłębioną tajemnicą...

 A jak wyjdzie śmiesznie? Ludzie się pośmieją i koniec. Wielkość nie boi się śmieszności.

 Tak, każdemu się wydaje, że umrze, kiedy zostaje rozdzielony z ukochaną osobą.

 Rozsądny mąż, jak marynarz podczas burzy, zwija żagle, czeka,
żywi nadzieję, a sztormy nie przeszkadzają mu kochać morza.

 To nic, że w środku wszystko poszarpane i skręca się, i wyje, ale na zewnątrz żadnych łez, żadnych emocji, zabawa, zabawa...

 To własne wspomnienia, nie duchy, nawiedzają ludzi.

 Gdy się kogoś kocha, trudno zamknąć drzwi optymistycznym nadziejom.

 Płacz w eleganckiej sukni ma w sobie coś wyjątkowo smutnego.

 Nie traktuj życia zbyt poważnie.
I tak nie wyjdziesz z niego żywy.

 Musi być jakaś droga pośrednia, że można jakoś dojść
do ładu z tym zasranym społeczeństwem,
niekoniecznie kompletnie się do niego przystosowując.

 Jeśli ktoś Ci zarzuca apatię i ignorancję, odpowiedz: "Może... Nie wiem... G*wno mnie to obchodzi.